انواع استیک و روش پخت آن
استیک یکی از محبوب‌ترین غذاهای دنیا و البته در ایران هم طرفداران زیادی دارد. چه در یک رستوران لوکس و چه در خانه، پختن استیک به شیوه درست، نیازمند شناخت برش‌های مختلف گوشت و آشنایی با درجات پخت آن است. بسیاری از افراد تصور می‌کنند استیک تنها یک روش پخت دارد، در حالی که هر برش و هر درجه پخت تجربه‌ای کاملاً متفاوت از طعم و بافت گوشت ایجاد می‌کند. در این مقاله به بررسی انواع استیک و روش پخت آن می‌پردازیم.
انواع برش‌های استیک
هر بخش از گوشت گاو ویژگی خاص خودش را دارد و همین باعث شده استیک‌ها طعم و بافت متفاوتی داشته باشند با انواع استیک و روش پخت آن آشنا شوید.
- فیله مینیون (Filet Mignon)
لطیف‌ترین و نرم‌ترین نوع استیک است که تقریباً بدون چربی است. برای کسانی مناسب است که گوشت بسیار ترد را می‌پسندند. - ریب‌آی (Rib-Eye)
این استیک به‌خاطر داشتن رگه‌های چربی، بسیار آبدار و خوش‌طعم است. هنگام پخت، چربی درون بافت آب می‌شود و طعم بی‌نظیری به گوشت می‌دهد. - تی-بن (T-Bone)
یکی از خاص‌ترین برش‌هاست که شامل دو بخش متفاوت گوشت (فیله و راسته) در کنار یک استخوان T شکل است. این ترکیب باعث می‌شود همزمان دو نوع بافت گوشت را تجربه کنید. - سیرلوین (Sirloin)
برشی از قسمت کمر که طعمی عالی دارد و چربی آن متوسط است. محبوب‌ترین گزینه برای کسانی است که بین لطافت و طعم پرقدرت تعادل می‌خواهند. - هنگر (Hanger Steak)
به “استیک قصاب” هم معروف است. بافت آن کمی محکم‌تر است، اما طعمی قوی و اصیل دارد.
درجات پخت استیک
- رِیر (Rare): داخل گوشت کاملاً قرمز و آبدار می‌ماند.
- مدیوم رِیر (Medium Rare): داخل گوشت هنوز صورتی است، اما کمی بیشتر پخته شده و آبداری دلنشینی دارد.
- مدیوم (Medium): داخل گوشت صورتی کم‌رنگ دارد. تعادل بین نرمی و طعم پخته‌تر.
- مدیوم وِل (Medium Well): تقریباً تمام گوشت پخته شده، اما هنوز رگه‌ای صورتی در مرکز دیده می‌شود.
- وِل دان (Well Done): گوشت کاملاً پخته و قهوه‌ای است. بافت آن سفت‌تر اما برای بسیاری از ایرانی‌ها محبوب‌تر است.
نکات مهم در انتخاب و پخت استیک
- انتخاب برش مناسب
. برای لطافت، فیله مینیون عالی است و برای طعم پرقدرت، ریب‌آی پیشنهاد می‌شود. - طعم‌دهی ساده اما اصولی
معمولاً نمک و فلفل کافی است. طعم طبیعی گوشت در استیک باید حفظ شود. البته می‌توان از کره، سیر و رزماری برای عطر بیشتر استفاده کرد. - مدیریت حرارت
استیک‌های ضخیم نیاز به حرارت ملایم‌تر و زمان طولانی‌تری دارند، در حالی که استیک‌های نازک باید روی حرارت زیاد و سریع پخته شوند. استیک بعد از برداشتن از روی حرارت باید ۵ دقیقه استراحت کند تا آب درون بافت آن دوباره جذب شود. این کار مانع خشک شدن گوشت هنگام برش می‌شود.
اگر دنبال لطافت هستید فیله را امتحان کنید و اگر عاشق طعم پرانرژی و آبدارید، ریب‌آی بهترین انتخاب است. در نهایت، مهم‌ترین نکته این است که استیک را با توجه به سلیقه شخصی خود و همراه با چاشنی‌های دلخواه میل کنید.
همچنین بخوانید.
ساشیمی تن با برنج؛ طرز تهیه آسان و خوشمزه غذای ژاپنی در خانه
