در درهم آباد میخوانید ، کسیکه به برادر خود دشنام دهد، خداوند برکت از روزی او بردارد و او را بخودش واگذارد و زندگیش را تباه سازد.
فحش تبعات متعددی دارد و از جمله آنها:
۱- فاحش از اسلام خارج است
قال الصادق علیه السلام:
«اذا قالَ المُؤْمِنُ لَاخیهِ افٍّ، خَرَجَ مِنْ وَلایتِهِ، وَاذا قالَ انْتَ عَدُوّی کفَرَ احَدُهُما، وَلا یقْبَلُ اللَّهُ مِنْ مُؤمِنٍ عَمَلًا وَهُوَ یضْمِرُ عَلی اخیهِ الْمُؤمِن سُوءً»[۱]
هنگامی که مومن به برادر دینی خود« افّ» بگوید، از پیوند دینی با او بیرون رفته و هرگاه به وی بگوید: تو دشمن منی، یکی از آن دو کافر شده‌اند و خداوند از مؤمنی که نیّت بدی را از برادرش به دل دارد، عملی را نمیپذیرد.
وقتی فاحش از اسلام خارج شده باشد طبعاً فحش نیز از دایره دین بیرون است.
قال علی علیه السلام:
«الْفُحْشُ وَالتَّفَحُّشُ لَیسا مِنَ الْاسْلامِ»[۲]
دشنام دادن و ناسزا شنیدن از مسلمانی به دور است.
2- فحش نفاق است
قال الصادق علیه السلام:
«الْفُحْشُ وَالْبِذاءُ والسَّلاطَةُ مِنَ النِّفاقِ»[۳]
دشنام دادن و بدزبانی و هرزه گوئی از علائم نفاق است.
3- فحش علامت بی خردی است
قال علی علیه السلام:
«اسْفَهُ السُّفَهاءِ الْمُتَبَجِّحُ بِفُحْشِ الکلامِ»[۴]
سفیهترین انسانها، دشنام دهندهای است که از فحش دادن خود شادمان است.
4- فحش شرّ مخلوقین است
قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«لَوْ کانَ الْفُحْشُ رَجُلًا لَکانَ رَجُلُ سُوءٍ»[۵]
اگر فحش مخلوقی باشد شرّ مخلوقان الهی است.
5- فحش موجب عداوت است
از جمله وصایای پیامبر به کسی که درخواست سفارشی از آن حضرت کرده بود، این جمله است:
«لاتَسُبُّوا النّاسَ فَتَکتَسِبُوا الْعَداوَةَ بَینَهُمْ»[۶]
مردم را ناسزا نگوئید که ناسزا گفتن به مردم، موجب عداوت بین آنان و شما میشود.
6- فحش برکت را زایل می کند
«مَنْ فَحُشَ عَلی اخیهِ الْمُسْلِمِ نَزَعَ اللَّهُ مِنْهُ بَرَکةَ رِزْقِهِ وَ وَکلَهُ الی نَفْسِهِ وَافْسَدَ عَلَیهِ مَعیشَتَهُ»[۷]
کسیکه به برادر خود دشنام دهد، خداوند برکت از روزی او بردارد و او را بخودش واگذارد و زندگیش را تباه سازد.
قائل و راوی این روایت در سند اصلی آن که اصول کافی است ثبت نشده است، ولی به حسب ترتیب مرحوم کلینی در نقل احادیث، بیان کننده حدیث یکی از دو امام همام باقر و یا صادق علیهما السلام بوده است.[۸]
7- فحش مخاطب را وادار به پاسخگوئی می کند
کسی که به دیگری دشنام دهد، خودش همان دشنامها و بدتر از آن را می شنود.
قال علی علیه السلام:
«مَنْ عابَ عَیبَ وَمَنْ شَتَم اجیبَ»[۹]
کسی که عیب گیرد، عیبش گرفته میشود و آنکه دشنام دهد، جواب دشنامش داده میشود.
قال علی بن الحسین زین العابدین علیهما السلام:
«مَنْ رَمی النّاسَ بما فیهِم رَمَوْهُ بِما لَیسَ فیهِ»[۱۰]
کسی که مردم را به عیوبشان طرد کند، او را به آنچه که در وی نیست طرد میکنند.
8- فاحش بدترین خلایق است
مراوده مردم با فاحش کم می شود چون کسی از بد زبانی او در امان نیست و همه از چرخش زبان او می هراسند.
قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«انَّ مِنْ شَرِّ النّاسِ مَنْ تَرَکهُ النّاسُ اتّقاءَ فُحْشِهِ»[۱۱]
بدترین مردم کسی است که خلایق از ترس ناسزا گوئیش وی را ترک کرده باشند.
9- فاحش مغضوب خداوند است
قال الباقر علیه السلام:
«انَّ اللَّهَ یبْغِضُ الْفاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ»[۱۲]
خداوند دشمن میدارد دشنام گوی دشنام جوی را.
حدیثی که در آغاز بحث گذشت نیز در همین زمینه است.
10- فحاش به بدترین شکل خواهد مرد
قال الباقر علیه السلام:
«ما مِنْ انْسانٍ یطْعُنُ فی عَینِ مُؤمِنٍ الّا ماتَ بِشَرِّ مَیتَةٍ»[۱۳]
کسی نیست که در مقابل چشمان مؤمنی وی را بد گوید مگر اینکه به بدترین مرگها بمیرد.
پی نوشت ها
[۱] بحار الانوار- جلد ۷۵- صفحه ۱۴۶.
[۲] غرر الحکم.
[۳] بحار الانوار- جلد ۷۹- صفحه ۱۱۳.
[۴] غرر الحکم.
[۵] مجموعه ورام- جلد ۱- صفحه ۱۱۰.
[۶] اصول کافی- جلد ۲- صفحه ۳۶۰.
[۷] وسائل الشیعه- جلد ۱۱- صفحه ۳۲۸.
[۸] اصول کافی- جلد ۲- صفحه ۳۲۵.
[۹] بحار الانوار- جلد ۷۸- صفحه ۹۱.
[۱۰] بحار الانوار- جلد ۷۸- صفحه ۱۶۱.
[۱۱] کنز العمال- ۸۰۸۲.
[۱۲] بحار الانوار- جلد ۷۸- صفحه ۱۷۶.
[۱۳] اصول کافی- جلد ۲- صفحه ۳۶۱.
همچنین بخوانید:امام سجاد (ع) و گنجینه دعا و معرفت
