
مدت بیماری امام سجاد در واقعه عاشورا چقدر بود؟
در منابع معتبر تاریخی و روایی، به بیماری حضرت زینالعابدین(ع) در شب و روز عاشورا اشاره شده است. این بیماری، عامل مهمی در بقای امام سجاد(ع) پس از واقعه کربلا بود. در ادامه، پاسخهای استاد شیخ حسین انصاریان به این پرسش را مرور میکنیم.
روایات معتبر درباره بیماری امام سجاد(ع)
اکثر روایات بیماری امام سجاد(ع) را محدود به شب عاشورا و روز دهم محرم میدانند. البته آثار این بیماری ممکن است تا چند روز پس از آن نیز ادامه داشته باشد.
شهادت امام سجاد(ع) درباره بیماریاش
امام سجاد(ع) میفرماید: «هنگامی که پدرم در شب عاشورا اصحاب را برای وداع جمع کرد، من نیز نزدیک او رفتم تا سخنانش را بشنوم. در آن زمان بیمار بودم.»
در نقل دیگری میفرماید: «در شبی که پدرم صبح آن به شهادت رسید، نشسته بودم و عمهام زینب(س) از من پرستاری میکرد. پدرم شمشیر خود را آماده میکرد و اشعاری میخواند که چند بار تکرار شد تا آنها را فهمیدم. بغض گلویم را گرفت، اما سکوت کردم.»
گزارش شیخ مفید (م ۴۱۳ق)
شیخ مفید نقل میکند: «حمید بن مسلم میگوید: زمانی که به علی بن الحسین(ع) رسیدیم، او بیمار بود و روی فرشی افتاده بود. گروهی از سپاه شمر به او نزدیک شدند. یکی از آنها گفت: این بیمار را بکشیم؟ گفتم: سبحان الله! آیا نوجوان بیمار را هم میکشید؟ همین بیماری برایش کافی است. من مانع شدم تا از او دور شدند.»
گزارش محمد بن سعد (م ۲۳۰ق)
در کتاب «الطبقات الکبری» آمده است: «در روز عاشورا، امام سجاد(ع) حدود بیست و سه یا بیست و چهار سال سن داشت. ادعای برخی مبنی بر نوجوان بودن ایشان نادرست است، اما آن روز بیمار بود و به همین دلیل شهید نشد.»
شهادت حذیم اسدی در بلاغات النساء
حذیم اسدی روایت میکند: «در سال ۶۱ هجری، هنگام ورود به کوفه، دیدم زنان کوفه ناله میزنند و گریبان میدرند. زینالعابدین(ع) با صدایی ضعیف و بدنی نحیف فرمود: ای کوفیان! شما بر ما گریه میکنید؟ مگر نه اینکه شما ما را کشتید؟»
گزارش امام صادق(ع)
امام صادق(ع) میفرماید: «وقتی اسرای کربلا وارد کوفه شدند، زینالعابدین(ع) از شدت بیماری بسیار نحیف شده بود.»
جمعبندی درباره مدت بیماری
بر اساس منابع روایی معتبر، بیماری امام سجاد(ع) محدود به ایام عاشورا بوده و تا چند روز پس از آن ادامه داشته است. این بیماری یکی از عوامل حفظ جان ایشان برای ادامه مسیر امامت و هدایت پس از واقعه کربلا بود.
همچنین بخوانید: چه نیازی به تهذیب است؟